MİLAS ŞİİRLERİ

MİLAS ŞİİRİ

Usumda kalan

Sisler dağılıyor

Bir bir çıkıyor düşlediklerim

Benim uzatan elini

Balavca deresinin tortularından

Anamın yürekten ilenci

“Naham yarabbi

                  Ciğerinden yanası”

Mantar şapkalı

İkiyüz okkalı toprak beyi

Kırmızı çizmesi

Ve sığır derisi kırbacıyla

Anamın ilenci vuruşuyorlar

Ötelerde bir sarı sıcak

Tekmil güneş altında ova

Milas deyince varıp durmalı

Sodra üstünde bağdaş kurup

Elini soğuk suyla yumalı

Çanak gibi dümdüz çukur

Yanı başında Beçin Kalesi

Kızgın tülüler gibi

Apışıp durur

Beçin Kalesi dile gelse

Kimbilir neler anlatır

Taş taş üstüne koydular

Düzeltip düzgün ettiler

Nice ter akıtıp harca

Nice canlar yittiler

Vakit yoktu

Dövüşmekten

Ekip biçmeye

Kimler

kimler için dövüştüler

Kimler

Kimler için ölüştüler

Beçin Kalesi dile gelse

Kimbilir neler anlatır

Karakaya boğazında yoldan aşılır

Varman üstüme yaram deşilir

Bu ne iştir Emmioğlu

Koca kavakların altında

 Çocukluğum

İki katlı arabalar eğleşir

Akşam üzerleri

Bilmeden sevincinin nedenini

Öbek öbek atlılar merkepliler

Durmadan yüksek sesle

Gülüşüp anlatırlar

Nasıl geçti Pazar

Ne götürdü ne getirdi

Çoğunun

Aldığında usu

Sattığında değil

Yokuşu sardım gitti

Yaylaya vardım gitti

Kargıcak üstünden Katrancıya doğru

Küner çamları

Açılmış yağmurda

Şemsiyeler gibi

Alnıma koyup elimi

Labranda işte deyip, duruyorum

Üstünde yazılar bulunan serin taşlar

Renkleniyor

Yanan yüzüm

Karyalı gelinler ince belli

Keçi güdüp kıl eğirir

Günde on kez dolanıp dağları

Soğuk sular içip

Oğlan doğurur

Dağlar dolanmakla bitmez

Oğlan savaşlara yetmez

Oy Karyalı gelin

Söylemez mi dilin

Milas köyleri düz ayak değil

İçime yığılı durur yollar

Alıp başımı gidesim gelir

Fesleğen Yaylasından nar yeyip

Karacahisar halısına binesim gelir

Başımda bulutlardan bir sarık

Dur durak bilmeyen insanlara

Susuz kalmış derelere

Varasım gelir

MAKSUT DOĞAN

Milas-Ağaçlıhöyük doğumlu,

Köy Enstitülü Ozan

 xxx

DELİ HÜSEYİNLERİN TÜRKÜSÜ

Bir yanda Beçin Kalesi bir yanda

                Milas Ovası

Kaldırmış kuyruğunu koşuyor

                Hatçeler’in düvesi

Kışın yağmur yazın sıcak

                Bizim oraların havası

Sel bastı mıydı taşar Balavca Deresi

Sodra Dağı’nda Gümüşkesen

Nasıl yanmaz yari küsen

Ben yanıldım sen hoşgör

Canım ciğerim Hüsen

Bizim evdi şu gördüğün

Bir adı yeşil boyalı

İçi kilim halı döşeli

Ocağında alevi kütüğün

Ben Deli Hüseyinler’in torunu

Babam Urumeli’den gelme

Oraların yaşantısı dilinde

Düşman basmış yurdunu

O gün bu gün döner dünya küresi

Gene taşar mı Balavca Deresi

Şimdi ben kimim

Milas neresi

NAHİT ULVİ AKGÜN

Milas Doğumlu Ozan